اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر حل تعارض و سازگاری زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر حل تعارض و سازگاری زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر اهواز بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال ۱۴۰۳ بود که از این میان نمونه های به حجم ۳۲ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۸ زوج (۱۶ نفر) و گروه کنترل ۸ زوج (۱۶ نفر) قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های تعارض های زناشویی (MCQ) براتی و ثنایی (۱۳۷۵)، سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۷۶) و مداخله زوج درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی سگال و همکاران (۲۰۰۴) بود که به مدت ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS۲۳ استفاده شد. با توجه به یافته های بدست آمده، مقدار می باشد که نشان می دهد تحلیل کوواریانس به طور کلی معنادار بوده است و نتایج نشان می دهد که زوج درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر حل تعارض و سازگاری زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر اهواز اثر دارد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ، حل تعارض ، سازگاری زناشویی