ارائه مدل ساختاری رابطه توانمندسازی ساختاری با رفتار شهروندی سازمانی و رفتار شهروندی فردی معلمان مقطع ابتدایی نورآباد ممسنی با نقش میانجی سلامت سازمانی

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری رابطه توانمندسازی ساختاری با رفتار شهروندی سازمانی و رفتار شهروندی فردی معلمان مقطع ابتدایی نورآباد ممسنی با نقش میانجی سلامت سازمانی انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی نورآباد ممسنی که تعداد آنها ۷۵۰ نفر بوده و با توجه به جدول مورگان ۲۵۶ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از مجموع پرسشنامه های توزیع شده ۲۱۱ جمع آوری و مبنای محاسبات آماری قرار گرفت برای جمع آوری داده ها از نمونه مورد، مطالعه از پرسشنامه های استاندارد توانمندسازی ساختاری لاسچینجر و همکاران (۲۰۰۱)، رفتار شهروندی سازمانی پودساکف (۱۹۹۰)، رفتار شهروندی فردی معلمان شوابسکی (۲۰۱۴) و سلامت سازمانی هوی و فیدمن (۱۹۸۷) استفاده شده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها به تایید متخصصین و پایایی آنها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۸۶، ۸۳۱، ۷۹٪ و ۸۳۹٪ محاسبه گردید. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافتههای این پژوهش نشان داد که بین توانمندسازی ساختاری، سلامت سازمانی، رفتار شهروندی سازمانی و رفتار شهروندی فردی معلمان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین سلامت سازمانی بر رابطه توانمندسازی ساختاری با رفتار شهروندی سازمانی و رفتار شهروندی فردی معلمان مقطع ابتدایی نورآباد ممسنی، نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ساختاری ، سلامت سازمانی ، رفتار شهروندی سازمانی ، رفتار شهروندی فردی