اثر بازی گروهی و با قاعده بر رشد اجتماعی و سطح اضطراب کودکان پسر ۹ساله منطقه ۲شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه انجام بازیهای گروهی و با قاعده با رشد اجتماعی و سطح اضطراب کودکان پسر دبستانی انجام گرفت. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه کودکان پسر مقطع دبستان منطقه ۲ تهران در سال ۶۶ و ۱۴۰۲-۱۴۰۳ مشغول به گذراندن دوران دبستان بودند. از جامعه آماری تعداد ۶۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، بازی گروهی با قائده، آزمون سنجش بلوغ اجتماعی وایلند و پرسشنامه اضطراب بک بود. سپس از طریق آزمون t استیودنت، گروههای مستقل با آزمون فرضیه تحقیق پرداخته شد و مشخص گردید که میانگین رشد اجتماعی کودکانی که در دبستان بازی گروهی و با قاعده انجام میدهند در مقایسه با کودکانی که در مدارس بازی گروهی و با قاعده انجام نمیدهند بالاتر است و سطح اضطراب کودکانی که در دبستان بازی گروهی و با قاعده انجام میدهند در مقایسه با کودکانی که در مدارس بازی گروهی و با قاعده انجام نمیدهند پایین تر است و هر دو این تفاوت ها از لحاظ آماری در سطح ۰.۱ معنا دار میباشد. بنابراین میتوان نتیجهگیری نمود که بازی گروهی و با قاعده در دبستان میتوان تاثیر مثبتی را در افزایش رشد اجتماعی و کاهش سطح اضطراب کودکان ایفا نماید. یافته های پژوهش نشان داد که بین انجام بازیهای گروهی با قاعده و رشد اجتماعی رابطه مثبت معناداری وجود دارد و همچنین بین انجام بازی های گروهی با قاعده و اضطراب رابطه منفی معنادار وجود دارد. از یافتههای پژوهش حاضر میتوان در راستای ایجاد بستر مناسب در دبستانها و مدارس برای تقویت هر چه بیشتر انجام بازیهای گروهی با قاعده و به تبع آن افزایش رشد اجتماعی و کاهش اضطراب کودکان دبستانی بهره برد.

کلیدواژه ها:

بازیهای گروهی با قاعده ، رشد اجتماعی ، کاهش اضطراب