بهینه سازی طرح های برنامه ریزی نوسازی شهری و سرزندگی جامعه

در سالهای اخیر با شتاب مداوم شهرنشینی، نوسازی شهری و افزایش سرزندگی جامعه به ابتکارات کلیدی برای حل تناقضات توسعه شهری تبدیل شده اند. این مقاله ابتدا یک سیستم ارزیابی برای برنامه ریزی نوسازی شهری بر اساس نظریه ERG پیشنهاد می دهد و سپس یک مدل ارزیابی نوسازی شهری هوشمند بر اساس ترکیب روش تحلیل سلسله مراتبی و شبکه عصبی RBF ارائه می دهد. پس از ساخت مدل، از شبکه عصبی برای آموزش عوامل شاخص استفاده می شود تا صحت تحقیقات در این مقاله مشخص شود. در نهایت، شهر یومن و شهر اوتاگو به عنوان نمونه هایی برای تحقیقات تجربی در نظر گرفته شده اند و ارزش ارزیابی جامع نوسازی شهری هوشمند در شهر یومن به ترتیب ۰.۰۵۴۵، ۰.۰۳۱۳، ۰.۰۴۳۶، ۰.۰۳۲۸، ۰.۰۴۹۹، ۰.۰۳۶۹، ۰.۰۱۹۴، ۰.۰۳۶۵ و ۰.۰۵۸ به دست آمده است که به این معنی است که سطح نوسازی شهری شهر یومن هنوز در وضعیت نسبتا ابتدایی قرار دارد و کمترین سهم اکولوژی در نوسازی شهری شهر یومن تنها ۱۲.۶۶٪ است. میانگین ارزش ارزیابی جامع شهر هوشمند در شهر اوتاگو ۰.۰۴۳۵ و ارزش RD آن ۰.۰۴۶۲۸ است، به این معنی که سطح توسعه شهر هوشمند در شهر اوتاگو کمی بالاتر از شهر یومن است، اما سطح نوسازی شهری هنوز در وضعیت نسبتا ابتدایی قرار دارد. در نتیجه این مقاله راهکارهایی را برای افزایش سرزندگی جامعه از سه بعد سرزندگی، محیطی سرزندگی اجتماعی و سرزندگی فرهنگی پیشنهاد می دهد.

کلیدواژه ها:

نوسازی شهری ، سرزندگی محیطی ، سرزندگی اجتماعی ، سرزندگی فرهنگی