بررسی رابطه بین تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پایه ششم شهر گنبد کاووس

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر گنبد کاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. تاب آوری به عنوان یک سازه روانشناختی مهم به توانایی افراد در مواجهه موفقیت آمیز با ناملایمات استرسها و چالشهای زندگی و بازگشت به حالت تعادل اولیه یا حتی رشد پس از آن اطلاق می شود. پیشرفت تحصیلی نیز به عنوان یکی از شاخصهای کلیدی موفقیت دانش آموزان همواره مورد توجه نظامهای آموزشی بوده است. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر گنبد کاووس بود که از میان آنها نمونه ای به حجم ۳۸۰ نفر (۱۹۵ پسر و ۱۸۵ دختر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) که پایایی و روایی آن در پژوهش های متعدد داخلی و خارجی تایید شده است و همچنین معدل کل دانش آموزان در سال تحصیلی گذشته به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و از طریق شاخصهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ساده) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین تاب آوری کلی و تمامی ابعاد آن، شایستگی تحمل عواطف منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط، ایمن، کنترل و معنویت با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۱ > p)، همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تاب آوری به طور معناداری پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی می کند. این یافته ها بر اهمیت پرورش و تقویت تاب آوری در دانش آموزان به منظور بهبود عملکرد تحصیلی آنان تاکید دارد و می تواند راهکارهایی را برای برنامه ریزان آموزشی، معلمان و والدین در جهت ارتقای سلامت روان و موفقیت تحصیلی دانش آموزان ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان پایه ششم ، گنبد کاووس