بررسی رابطه هوش اخلاقی با مهارتهای اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی پایه چهارم شهر گنبد کاووس

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین هوش اخلاقی با مهارتهای اجتماعی در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر گنبد کاووس بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از تمامی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر گنبد کاووس که در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ در مدارس ابتدایی این شهر مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه آماری نمونه ای به حجم ۳۲۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه مهارتهای اجتماعی کودکان (۱۹۹۹) و پرسشنامه هوش اخلاقی (۲۰۰۵) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش ورود استفاده شد. یافته های به دست آمده از همبستگی پیرسون نشان داد که بین هوش اخلاقی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان پسر ابتدایی ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون به روش ورود نشان داد که هوش اخلاقی توانایی پیش بینی مهارتهای اجتماعی را در دانش آموزان دارند. بنابراین شایسته است با آموزش هوش اخلاقی به عنوان جزئی از برنامه های مداخله ای در مدارس، زمینه بهبود روابط بین فردی و اجتماعی دانش آموزان را در آینده تضمین نمود.

کلیدواژه ها:

مهارتهای اجتماعی ، هوش ، اخلاقی ، دانش آموزان ابتدایی