تاثیر خانواده و محیط خانه بر سلامت روان و پیشرفت تحصیلی کودکان

خانواده به عنوان نخستین نهاد اجتماعی و تربیتی نقش بی بدیلی در شکل گیری شخصیت، سلامت روانی و موفقیت تحصیلی کودکان دارد. کودکان در محیط خانواده نخستین تجربه های خود از عشق، امنیت، مسئولیت پذیری و تعامل اجتماعی را کسب می کنند. در این میان، کیفیت روابط خانوادگی، سبک فرزندپروری، ثبات، هیجانی، تعاملات عاطفی و فضای فیزیکی و روانی خانه، همگی عواملی هستند که تاثیر مستقیم و غیرقابل انکاری بر رشد ذهنی، سلامت روان و عملکرد تحصیلی کودکان دارند. پژوهش های متعدد نشان داده اند که سبک های فرزندپروری حمایت گرانه و گفت وگومحور می توانند منجر به رشد شناختی بهتر، انگیزه بالاتر برای یادگیری و سازگاری اجتماعی و تحصیلی مطلوب تر در کودکان شوند. در مقابل، کودکانی که در محیط هایی با تنش، بالا، فقدان حمایت عاطفی، تعارضات خانوادگی یا محرومیت های اجتماعی رشد می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات روانی، کاهش خودکارآمدی و افت تحصیلی قرار دارند. این امر بیانگر آن است که کیفیت روانی اجتماعی فضای خانه مستقیما بر فرآیندهای یادگیری و سازوکارهای روان شناختی کودکان تاثیرگذار است. نقش خانواده در ایجاد ارتباط موثر با مدرسه و مشارکت در فرآیند آموزش فرزندان، از دیگر عوامل تعیین کننده در پیشرفت تحصیلی آنان محسوب می شود. خانواده هایی که فضای مناسب یادگیری را در خانه فراهم می کنند، به تکالیف درسی اهمیت می دهند، با معلمان در تماس هستند و فرزندان خود را به شیوه های انگیزشی حمایت می کنند، معمولا کودکانی با سلامت روان بالاتر و نتایج تحصیلی مطلوب تر دارند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، سلامت روان ، پیشرفت تحصیلی ، سبک فرزندپروری ، انگیزه یادگیری ، تعامل والدین و مدرسه