بررسی معیارهای زیباشناسانه مناظرفرهنگی ونقش آن درادراک زیبایی اکولوژیک سیمای سرزمین

یکی ازرویکردهای زیبایی شناختی زیبایی اکولوژیک به معنای حفظ تمامیت وزیبایی اجتماعات زنده است که سبب میشود افکارمادرمورد تجزیه زیبایی ازفرایندی اساسا بصری با لذت انی به تفکری جامع تغییریابد بخشی ازاکولوژی سیمای سرزمین مربوط به مناظری است که درطی تاریخ ارتابط متقابل انسان و محیطزیست اش باهدف تامین سرپناه و .... شکلگرفته اند نظیر آنچه امروز تحت عنوان مناظر فرهنگی و بالاخص اثاردستکنددرغالب روستای کندوان و میمند و... شاهد آن هستیم اثارمنحصربفردی که به احتمال قریب به یقین هرگزتکرار نخواهند شد وجدای ازقدمت و ارزش تاریخی به دلیل تاثیری که درادراک و تجربه زیبایی دارند حائز اهمیت اند این مقاله با ارزیابی کیفیت زیبایی منظر بارویکرد زیبایی درذات منظر است وباارزش گذاری براساس جنبه های بصری و عینی مناظر فرهنگی نظیر اثارمعماری دستکند راازبعدزیبایی شناسانه و نقش آنها را درادراک و تجربه زیبایی مورد ارزیابی قرارمیدهد نتایج نشان میدهد بین زیبایی منظر و عدم اجتبارمحیط به پذیرش زیبایی رابطه قوی وجود دارد درواقع زیبایی تنهها زاطریق نظم و قاعده به دست نم یاید بلکه نتیجه دوصفت متضاداست که هردو به یک اندازه ضروری هستند

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی اکولوژیک ، مناظرفرهنگی ، ادراک زیبایی ، سیمای سرزمین