تحلیل اثر بخشی فناوریهای آموزشی در دوره ابتدایی مطالعه ای بر ابزارهای دیجیتال

در دهه های اخیر گسترش فناوریهای نوین و ورود ابزارهای دیجیتال به محیطهای آموزشی تحولی بنیادین در شیوه های تدریس و یادگیری به ویژه در دوره ابتدایی ایجاد کرده است. این تحول نه تنها امکاناتی نوین برای تنوع بخشی به آموزش فراهم کرده، بلکه سبب بازاندیشی در رویکردهای سنتی آموزش نیز شده است. هدف این مقاله مروری تحلیل اثر بخشی فناوریهای آموزشی با تمرکز بر ابزارهای دیجیتال در مدارس ابتدایی است برای این منظور، پژوهشهای معتبر داخلی و بینالمللی در زمینه کاربرد فناوریهای دیجیتال در آموزش دوره ابتدایی مورد بررسی قرار گرفته اند و تلاش شده است ضمن دسته بندی این ابزارها نظیر) نرم افزارهای تعاملی، تخته های هوشمند تبلتهای آموزشی بازیهای رایانه ای ،آموزشی و اپلیکیشنهای یادگیری آثار آنها بر ابعاد مختلف فرآیند یاددهی-یادگیری شامل افزایش انگیزش بهبود تعامل تقویت یادگیری مفهومی و توسعه مهارتهای قرن ۲۱ تحلیل گردد. یافتههای مروری نشان میدهند که استفاده موثر از ابزارهای دیجیتال در صورتی که با طراحی آموزشی مناسب و آمادگی معلمان همراه باشد میتواند اثر بخشی یادگیری را به شکل چشمگیری افزایش دهد با این حال چالشهایی چون شکاف ،دیجیتالی کمبود زیرساختها ناآمادگی معلمان و نبود چارچوبهای بومی سازی شده اثر بخشی این فناوریها را در برخی زمینه ها با محدودیتهایی مواجه کرده اند در نهایت، مقاله با ارائه پیشنهادهایی برای سیاست گذاران مدیران آموزشی و ،معلمان بر ضرورت توسعه زیرساختهای ،فناورانه آموزش حرفه ای معلمان و بازطراحی محتوای درسی برای بهره برداری بهینه از ابزارهای دیجیتال تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری ، آموزشی ، ابزارهای دیجیتال ، یادگیری ، ابتدایی آموزش ، نوین ، اثر بخشی ، یاددهی-یادگیری