مروری بر سیستم های انتقال بر پایه نانو امولسیون برای فراورده های غذایی

یکی از چالش های امروزی در صنایع غذایی این است که از یک سو انتقال مواد مغذی و فواید آن از نظر سلامتی برای مصرف کننده رعایت شود و از سویی دیگر بتوان طعم و رایحه محصول را بهبود بخشید. با توجه به اینکه تعداد زیادی از عناصر غذایی اصلی و ریز مغذی ها در سیستم های آبی به سختی حل می شوند، افزودن مستقیم ترکیبات و عناصر فعال به مواد غذایی در بسیاری ازموارد مشکلاتی در محصول مورد نظر ایجاد می کنند که دستیابی به هدف نهایی را ناممکن می سازند. این مشکلات عبارت اند از: (الف) تغیرات ناخواسته در پایداری فیزیکی، شیمیایی، ظاهر، بافت، طعم، رایحه و دسترسی زیستی (ب) عدم سازگاری میان عناصر غذایی فعال و ماتریس غذایی (ج) رهایش و یا جذب ماده به صورت غیر قابل کنترل. یکی از جدیدترین و کاربردی ترین فناوری های مورد استفاده برای غلبه بر مشکلات مذکور، استفاده از نانوامولسیون ها برای ساخت سیستمهای پوشینه سازی (انکپسوله کردن) به منظور انتقال ترکیبات فراسودمند به ویژه ترکیبات نامحلول در آب مانند انواع ریزمغذی ها، غذا داروها، طعم دهندهها، پاداکسنده ها و پادمیکروب ها است که در سالهای اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در این مقاله به بررسی نانوامولسیون ها و نانو کپسول ها به عنوان یکی از سیستم های تحویل کارآمد در انتقال مواد مغذی، روش های مختلف کم انرژی و پرانرژی در تولید نانوامولسیون ها، مواد مورد استفاده در ساخت آن ها (حلال ها، امولسیفایرها و ترکیبات فراسودمند) و چالش های موجود در بکارگیری آنها در ماتریس غذایی پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

نانوامولسیون ، نانوکپسول ، سیستم های تحویل ، پوشینه سازی ، غذا دارو