شناسایی مسیرهای توسعه مهارت های زندگی در نوجوانان: نقش یادگیری اجتماعی-عاطفی و خودکارآمدی و عوامل زمینه ای

مقاله حاضر به شناسایی مسیرهای توسعه مهارت های زندگی در نوجوانان با تاکید بر نقش یادگیری اجتماعی-عاطفی (SEL)، خودکارآمدی و عوامل زمینه ای می پردازد. در دوران نوجوانی، شکل گیری هویت و توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یادگیری اجتماعی-عاطفی به نوجوانان کمک می کند تا احساسات خود و دیگران را شناسایی و مدیریت کنند و مهارت های اجتماعی لازم برای تعامل موثر با دیگران را توسعه دهند. همچنین، خودکارآمدی به عنوان یک عامل کلیدی در این فرآیند، به نوجوانان این امکان را می دهد که به توانایی های خود اعتماد کنند و در مواجهه با چالش ها موفق تر باشند. عوامل زمینه ای مانند محیط خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی نیز نقش قابل توجهی در توسعه مهارت های زندگی ایفا می کنند. این مقاله با ارائه تحلیل های نظری و تجربی، اهمیت توجه به یادگیری اجتماعی-عاطفی و خودکارآمدی را در بهبود کیفیت زندگی و سلامت روانی نوجوانان مورد بررسی قرار می دهد و راهکارهایی برای طراحی برنامه های آموزشی موثر در این زمینه ارائه می کند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که توجه به این جوانب می تواند به شکل گیری نسلی توانمند و مستقل کمک کند و در نهایت به ارتقای سلامت اجتماعی و روانی جامعه منجر شود. با توجه به اهمیت این موضوع، پیشنهاد می شود که سیاست گذاران و مربیان بر توسعه مهارت های زندگی در نوجوانان تمرکز کنند و محیط های حمایتی برای یادگیری اجتماعی-عاطفی ایجاد نمایند.

کلیدواژه ها:

توسعه مهارت ها ، خودکارآمدی ، یادگیری اجتماعی- عاطفی ، نوجوانان ، روانشناسی