ارزیابی کارایی روشهای ژئوالکتریک و ژئورادار در شناخت گسل های فرعی تهران

با توجه به جایگاه تکتونیکی ایران و به تبع آن کلان شهر تهران و وجود گسل های اصلی و فرعی متعدد فعال و لرزه زا خود نظیر گسل شمال تهران، گسل مشاء و غیره در شمال و گسل های پارچین، کهریزک، شمال ری و جنوب ری و غیره در جنوب و همچنین مجموعه ای از گسل ها،پاره گسل ها و پدیده های کم و بیش خطی نظیر راندگی های نیاوران، تلو،گسل محمودیه، نارمک، قصر فیروزه و غیره، در گستره میانی آنشناسایی موقعیت دقیق گسل ها و خط واره ها نسبت به سازه ها بسیار مهم و حیاتی است. از طرفی شناخت و مطالعه مستقیم موقعیت گسل های یاد شده و شاخه های فرعی آن و خط اثر آنها در بافت جمعیتی شهری مستلزم صرف هزینه فراوان و روبرو شدن با مشکلات عدیده ای می باشد. لذا انجام مطالعات و آزمایش های ژئوفیزیکی نظیر روش های ژئوالکتریک و ژئورادارGPR) تکنیکهای قابل استفاده در شناسائی گسل های مدفون و پنهان کلان شهر تهران می تواند مد نظر قرار گیرد و راهگشای مطالعات پایه سازه های بلند مرتبه و مهم باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از مطالعه و مقایسه داده های برداشت شده حاصل از عملیات ژئوفیزیکی به روش های الکتریکی و ژئورادار با داده های برداشت های میدانی و مشاهده مستقیم اثر گسل فرعی آزاد شهر، کارایی این روش ها مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

گسل شمال تهران ، گسل فرعی آزاد شهر ، ژئوالکتریک ، ژئورادارGPR)