استفاده از فناوری دیجیتال و کاهش خطر زوال شناختی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از فناوری دیجیتال بر کاهش خطر زوال شناختی در سالمندان شهر تهران انجام شد. جامعه آماری شامل ۴۰۰ سالمند بالای ۶۰ سال بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد سنجش میزان استفاده از فناوری دیجیتال و شدت زوال شناختی جمع آوری شد. آزمون های نرمال بودن متغیرها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک انجام گرفت که نشان داد توزیع متغیرها تقریبا نرمال است (p > ۰.۰۵). تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین میزان استفاده از فناوری دیجیتال و شدت زوال شناختی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (r = -۰.۵۵، (p < ۰.۰۰۱ ). همچنین، تحلیل رگرسیون خطی چندگانه پس از کنترل سن، تحصیلات و وضعیت سلامت، میزان استفاده از فناوری دیجیتال را به عنوان پیش بینی کننده مستقل و معنادار کاهش زوال شناختی معرفی کرد( (β = -۰.۴۵، p < ۰.۰۰۱). ) این نتایج اهمیت بهره گیری از فناوری دیجیتال در حفظ سلامت شناختی سالمندان را تاکید می کند و پیشنهاد می کند سیاست گذاران با فراهم کردن آموزش و دسترسی به فناوری، نقش موثری در پیشگیری از زوال شناختی ایفا نمایند.

کلیدواژه ها:

فناوری دیجیتال ، زوال شناختی ، سالمندان