توسعه درون زا ، ضرورت توسعه شهری

یکی از معضلات بزرگ شهرهای معاصر ، رشد ناموزون ، گسستگی و عدم انسجام ساختاری آنهاست که حاصل رشد قطعات شهری به صورت ناپیوسته و عدم توجه به توسعه و بازیافت فضاهای درون شهری می باشد . بعد از چندین دهه مهاجرت به حومه های شهرها و کم کم بروز جنبه های منفی زندگی در حومه ها، مانند مسائل ترافیکی، اتلاف وقت و انرژی و افزایش هزینه های اقتصادی ، بروز انزواهای اجتماعی و ... از یک طرف و مطرح شدن مسائل مربوط به پایداری و توسعه پایدار از سمت دیگر، سبب احیای مجدد تفکر به عنوان یک سیاست پذیرفته شده در حوزه طراحی شهری می باشد .از آنجا که شهرهای ما چه در توسعه و چه حتی در افزایش قلمرو فضایی )توسعه پیرامونی( کمتر از یک فرایند برنامهریزی شده تبعیت کرده اند، لذا برخی از ظرفیت ها و قابلیتهای مؤثر در رشد موزون و اندیشمندانه آنها از جمله سطوح میان افزای شهری مورد توجه قرار نگرفتهاند. در این راستا به نظر میرسد، استفاده از مفهوم توسعه درون زا ، به عنوان مفصل ارتباطی توسعه های موجود و فرا رو ، نقش کاتالیزور شهری را در توسعه مداوم ساختار شهرها و القاء حس تداوم ساختاری آنها داشته باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه درون زا ، توسعه شهری ، توسعه پایدار ، زمین های قابل بازیافت