تبیین رویکرد بازآفرینی شهری فرهنگ -مبنا در بافت تاریخی مرکز شهر تهران؛ نمونه موردی: محدوده سی تیر

موضوع حفظ عناصر تاریخی و فرهنگی مرکز شهرها و یافتن مناسب ترین راه حل برای مداخله در بافت های تاریخی سال هاست دغدغه حرفه ای طراحان، برنامه ریزان و مدیران شهری بوده و نظریات مختلفی نیز بر این مبنا مطرح شده است. در تمام نظریات موفق و فراگیر توجه به حفظ عناصر تاریخی به عنوان میراث شهری و فرهنگی و شناخت کامل بستر مداخله تاکیید شده است. زمانی که بستر در مرکز فرهنگی شهر واقع شده باشد، اهمیت و ظرافت موضوع بیشتر شده و اهمیت پدیده فرهنگ پررنگ تر به نظر می رسد. در بین رهیافت های مختلف اخیر پیرامون مداخلات در بافت های مشابه، رویکرد بازآفرینی از جامعیت بیشتری در دهه های اخیر برخوردار بوده و رهیافت «بازآفرینی فرهنگ-مبنا»، به عنوان اصلی ترین نوع بازآفرینی شهری شناخته شده است. لذا با توجه به پتانسیل های بستر طراحی (محدوده خیابان سی تیر) و قرارگیری چند عنصر فرهنگی و تاریخی مهم شهر تهران در آن، رویکرد این پژوهش فرهنگ-مبنا انتخاب شده است. با مرور دیدگاه های مختلف به بازتعریف و چارچوب نظری جدیدی برای این رهیافت رسیده که هدف،راهبردها و سیایت های عام برای بافت مرکزی تهران را دارا است. سپس دو طرح کلی برای نمونه موردی مطرح، و برای طرح برتر ضوابط خاص ارائه شده است.