مقایسه بهزیستی روانشناختی، امید به زندگی و تابآوری در مادران کودکان کم شنوا و کودکان عادی

پژوهش حاضر به بررسی مقایسه بهزیستی روانشناختی، امید به زندگی و تاب آوری در مادران کودکان کم شنوا و عادی پرداخته است. روش پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ای است. حجم نمونه پژوهش تعداد ۶۰ نفر که ۳۰ مادر دارای کودک کم شنوا و ۳۰ مادر دارای کودک عادی شهر شیراز را شامل شده است. جهت نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ای و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد بهزیستی روانشناختی، امید به زندگی و تاب آوری استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی به ترتیب برای مادران دارای کودک عادی ۴۱.۶۴ و برای مادران دارای کودک کم شنوا ۰۶.۳۵ گزارش شده است، بهزیستی روانشناختی در مادران کودکان کم شنوا و عادی تفاوت معناداری داشت. میانگین نمرات امید به زندگی به ترتیب برای مادران کودکان عادی ۹۸.۴۵ و برای مادران کودکان کم شنوا ۲۳.۲۵ گزارش شد، امید به زندگی در مادران کودکان کم شنوا و عادی تفاوت معناداری داشت. میانگین نمرات تاب آوری به ترتیب برای مادران کودکان عادی ۷۰.۸۹ و برای مادران کودکان کم شنوا ۶۸.۴۶ می باشد، تاب آوری در مادران کودکان کم شنوا و عادی تفاوت معناداری داشت. در کل نتایج نشان داد که مادران کودکان عادی به دلیل شرایط کمتر چالش برانگیز، بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بالاتری دارند، زیرا با استرس ها و نگرانی های کمتری مواجه هستند. از سوی دیگر، تاب آوری در مادران کودکان کم شنوا بیشتر است، زیرا آن ها با شرایط سخت تر و تجربیات دشوار، مهارت های مقابله ای قوی تری در برابر مشکلات زندگی ایجاد کرده اند.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، امید به زندگی ، تاب آوری