اثربخشی آموزش توانمندسازی بر اساس نظریه عشق اشترنبرگ بر کاهش نگرش های ناکارآمد در مورد ازدواج

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش توانمندسازی بر اساس نظریه عشق اشترنبرگ بر کاهش نگرش های ناکارآمد ازدواج در دانشجویان دختر دانشگاه حکیم سبزواری انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. به روش نمونه گیری داوطلبانه از طریق فراخوان؛ تعداد ۳۰ نفر دانشجو از ۴۵ نفر شرکت کننده، که نمره بیشتری در مقیاس نگرش ناکارآمد به ازدواج کسب کرده بودند، انتخاب و به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. یافته ها: تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس و t مستقل نشان داد که تفاوت گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون خرده مقیاس های ارتباط، فقط عاشق یک نفر بودن، کافی بودن عشق، سهل انگاری، اطمینان کافی، شناخت فرد موردعلاقه، تضاد و آرمان گرایی معنادار شد (p < ۰.۰۵). اما تفاوت دو گروه در خرده مقیاس هماهنگی خانواده معنادار نبوده است (p > ۰.۰۵). نتیجه گیری: آموزش توانمندسازی بر اساس نظریه عشق اشترنبرگ بر کاهش نگرش های ناکارآمد ازدواج در دانشجویان دختر در اغلب خرده مقیاس ها موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

نظریه عشق اشترنبرگ ، نگرش های نا کارآمد ، ازدواج