بررسی و مقایسه تأثیر دو سبک رزمی مختلف بر چگالی استخوان های ساعد و مچ در کاراته کاران نخبه مرد

چگالی مواد معدنی استخوان ) BMD ( که 70 درصد قدرت استخوان توسط آن تخمین زده می شود، برای اندازه گیری قدرت استخوان استفاده می گردد ) 1(. نبایق و همکارانش ) 2008 ( با بررسی تراکم استخوانی پسران جوان فوتبالیستدریافتند ورزش عامل پیشگویی کننده مهمی در کسب حداکثر توده ی استخوانی است ) 2(. نوردستروم و همکارانش ) 2008 ( نیز با انجام تحقیقی بر روی ورزشکاران و افراد غیر فعال دریافتند که داده های BMD,BMC )محتوایمواد معدنی استخوان(گردن ران و BMC بازو بازیکنان بدمینتون در مقایسه با افراد غیر فعال به طور معنی داری بالاتر بوده است) 05 / 3()P>0 (. همچنین رحیمیان مشهدی طی پژوهشی با عنوان مقایسه BMD بین ورزش های راکتی )تنیس و تنیس روی میز( و غیرراکتی )شنا و ژیمناستیک(، به این نتیجه رسید که تفاوت معنی داری بین دست برتر وغیربرتر این دو گروه به نفع ورزش های راکتی وجود دارد. همچنین تفاوت معنی داری در تراکم استخوانی دست برتر و غیربرتر این بازیکنان وجود داشت ) 4(. از آنجا که میزان BMD شاخصی برای سنجش ساختار و استحکام استخواناست که در کاراته کاران از عوامل بسیار تأثیر گذار بر عملکردشان محسوب می شود.و از طرفی، با توجه به علاقهگسترده اکثر نوجوانان و جوانان به شرکت در رشته های برخوردی )کومیته( و غیربرخوردی )کاتا( وتأثیرات متفاوت هر یک از اینسبک ها )کاتا و کومیته(بر استحکام استخوان ها و همچنین محدود بودن اطلاعات موجود در زمینه ی کاراته کاران،انجام تحقیقات بیشتر را ضروری می سازد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه ی BMD استخوان های ساعد و مچ در ورزشکاران مرد نخبه کومیته کار، کاتارو و مردان غیرورزشکار است

کلیدواژه ها:

کاراته کار نخبه ، کومیته کار ، کاتارو ، چگالی استخوان