ارزیابی اثربخشی آموزش گروهی مادران دانش آموزان اوتیستیک در مقطع ابتدایی شهرستان کوثر بر کاهش میزان پرخاشگری این دانش آموزان در سال تحصیلی ۱۴۰۴- ۱۴۰۳

این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش گروهی مادران دانش آموزان اوتیستیک در مقطع ابتدایی شهرستان کوثر بر کاهش میزان پرخاشگری این دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی این مطالعه، شناسایی تاثیرات آموزش های مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان اوتیستیک است. در این تحقیق از روش نیمه تجربی با پیشآزمون و پسآزمون استفاده شده است. نمونه گیری به صورت هدفمند انجام و ۳۰ مادر دانش آموز اوتیستیک انتخاب شدند. گروه آزمایش تحت آموزش های گروهی قرار گرفتند که شامل تکنیکهای مدیریت رفتار، ارتباط موثر و استراتژی های شناختی -رفتاری بود. در مقابل، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند و رفتارهای پرخاشگرانه فرزندانشان به صورت طبیعی ادامه یافت. دادهها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد پرخاشگری و تحلیل آماری مناسب بررسی شد. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مادران به طور معناداری موجب کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در دانش آموزان اوتیستیک گردید. به علاوه، تحلیل های کیفی نشان داد که مادران پس از دریافت آموزش، احساس اعتماد به نفس بیشتری در مدیریت رفتارهای فرزندانشان پیدا کردند و توانستند با استفاده از تکنیک های آموخته شده، به بهبود روابط خود با فرزندان و کاهش تنشهای خانوادگی کمک کنند . این یافته ها بر اهمیت آموزش والدین در مدیریت رفتارهای فرزندان اوتیستیک تاکید میکند و می تواند به عنوان یک راهکار موثر در بهبود کیفیت زندگی این دانش آموزان و خانواده هایشان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، نتایج این پژوهش می تواند به سیاستگذاران و متخصصان حوزه آموزش و روانشناسی کمک کند تا برنامه های آموزشی موثری برای والدین طراحی کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی ، رویکرد شناختی-رفتاری ، مدیریت رفتار ، کیفیت زندگی ، رفتارهای چالشبرانگیز