اثر بخشی آموزش درمان شناختی رفتاری بر اجتناب تجربهای نوجوانان دارای اختلال اضطراب فراگیر

اصلی ترین ویژگی اختلال اضطراب فراگیر عامل نگرانی ناشی از اجتناب های تجربه ها می باشد، لذا با استفاده از درمان شناختی و محتوای شناختی جلسات درمانی و رفتاری و تغییر ادراکی بیماران سبک پردازش آنها تغییر می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش درمان شناختی رفتاری بر اجتناب تجربه های نوجوانان دارای اختلال اضطراب فراگیر انجام گرفت. این پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل ۱۵۰ نوجوان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر مراجعه کننده به ۵ کلینیک مشاوره و روانشناختی در سال ۱۴۰۳ در شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۴۰ (نوجوان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی جایگزین در دو گروه آزمایش ۲۰ (نفر و کنترل ۲۰ (نفر گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اجتناب تجربه ای و اختلال اضطراب فراگیر (GADQ) اسپیتزر و همکاران (۲۰۰۶)، بود. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANOVA) استفاده شده است. یافته ها نشان داد که آموزش درمان شناختی رفتاری در کاهش اجتناب تجربه ها در نوجوانان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر در شهر تهران موثر بوده است. بنابراین پیشنهاد می شود درمان شناختی رفتاری برای افزایش توانایی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در مواجهه با چالش ها و موقعیت های دشوار زندگی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، اجتناب تجربه ها ، اختلال اضطراب فراگیر ، نوجوانان