اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه بود. این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در مدارس مقطع متوسطه اول شهر گرگان در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۲-۰۳ بودند که توسط مشاور حاضر در مدارس تشخیص ابتلا به اختلال نقص توجه گرفته بودند. تعداد نمونه بر اساس نرم افزار GPower ۳۴ نفر در نظر گرفته شد که در فرایند آموزش ۲ نفر از گروه آزمایش حذف شدند و تحلیلها با ۲ گروه ۱۵ نفری انجام شد که به صورت هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی ساده و با استفاده از قرعه کشی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه اضطراب اجتماعی توچن (۲۰۰۰) استفاده شد. در این پژوهش جلسات درمان شناختی-رفتاری بر اساس پروتکل ارائه شده توسط یانگ و همکاران (۲۰۰۸) برای نوجوانان مبتلا به ADHD به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در هر هفته ۲ جلسه و توسط پژوهشگر اجرا شد. نتایج حاصل از تحلیل داده های مربوط به این پژوهش نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر کاهش سطح اضطراب اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه به میزان ۰.۶۹ واحد تاثیر دارد (p<۰.۰۱). همچنین، درمان شناختی-رفتاری بر کاهش سطح اضطراب اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه به میزان ۰.۵۴ واحد تاثیر دارد (p<۰.۰۱).

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، اضطراب اجتماعی ، اختلال نقص توجه