نقش هوش مصنوعی در باز آفرینی بافت های فرسوده شهری توسط شهرداری ها

فرایند بازآفرینی بافت های فرسوده شهری به عنوان یکی از مهم ترین چالش های مدیریت شهری در قرن بیست و یکم، نیازمند بهره گیری از رویکردهایی نوین و فناورانه است. در این میان، هوش مصنوعی با قابلیت تحلیل حجم انبوه داده های شهری، شناسایی الگوهای پیچیده و ارائه راهکارهای هوشمند، بستری نویدبخش برای ارتقای کیفیت برنامه ریزی شهری و تسریع نوسازی فضاهای ناکارآمد فراهم آورده است. شهرداری ها به عنوان نهادهای تصمیم گیر و اجراکننده سیاست های توسعه شهری، با بهره گیری از الگوریتم های هوشمند، توانسته اند روند شناسایی بافت های آسیب پذیر، پیش بینی خرابی ها، اولویت بندی پروژه ها و تخصیص منابع مالی و انسانی را بهینه سازی نمایند. همچنین استفاده از فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی مانند شناسایی الگو از تصاویر ماهواره ای و نقشه هایGIS، مدل سازی مشارکت مردمی، شبیه سازی پیامدهای اجرای پروژه ها، و حتی تحلیل نظرات و احساسات شهروندان در شبکه های اجتماعی، به شهرداری ها کمک کرده است تا در تصمیم سازی و تصمیم گیری تحول آفرین باشند. با این حال، اجرای موفق این فناوری ها مستلزم رفع چالش هایی نظیر نبود داده های استاندارد، کمبود نیروی انسانی متخصص، موانع حقوقی و فرهنگی و لزوم تنظیم سیاست های یکپارچه است. این مقاله با تکیه بر جدیدترین پژوهش های داخلی و خارجی، به بررسی ظرفیت های هوش مصنوعی در بازآفرینی بافت های فرسوده شهری، مرور تجربیات شهرداری های پیشرو، و ارائه راهکارهای آینده نگرانه برای تسریع این روند پرداخته است. نتایج نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند به عنوان موتور محرک تحول مدیریت شهری، نقش موثری در ارتقای کارآمدی، شفافیت و پایداری پروژه های بازآفرینی شهری ایفا کند، مشروط بر آن که برنامه ریزی منسجم، داده محور و با مشارکت همه ذینفعان همراه باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، بازآفرینی شهری ، بافت فرسوده ، شهرداری ، مدیریت شهری ، نوسازی شهری ، داده های بزرگ ، شهر هوشمند ، شبیه سازی ، برنامه ریزی شهری ، مشارکت شهروندان