بررسی نقش حساسیت بین فردی، مزاج،جنسیت و فرهنگ در پیش بینی تاب آوری

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش حساسیت بین فردی، مزاج، جنسیت و فرهنگ در پیش بینی تاب آوری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی کرمان بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، پژوهش کاربردی و برای اجرای آن از روش توصیفی-همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی کرمان در نیمسال اول سال تحصیلی ۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، از بین تمامی دانشکده ها ۳ دانشکده انتخاب و از هر دانشکده چهار کلاس انتخاب و تمام دانشجویان آن کلاس ها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شرکت داده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیدویدسون (۲۰۰۳)، حساسیت بین فردی بایس و پارکر (۱۹۸۹)، پرسشنامه تعیین مزاج مجاهدی (۱۳۹۱) و پرسشنامه فرهنگ فای و دنیسیون (۲۰۰۳) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و رگرسیون ساده و چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، بین حساسیت بین فردی با تاب آوری دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین مزاج گرم و مزاج معتدل با تاب آوری دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین جنسیت با تاب آوری دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین فرهنگ و تاب آوری دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین یافته های تحلیل رگرسیون نشان داد حساسیت بین فردی، مزاج گرم و معتدل، و فرهنگ به صورت مثبت و معنادار و جنسیت به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی تاب آوری دانشجویان می باشند. همچنین بین تاب آوری زنان و مردان تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

حساسیت بین فردی ، مزاج ، جنسیت ، فرهنگ ، تاب آوری