بررسی رابطه بین یادگیری خودتنظیمی با بهزیستی تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر گنبدکاووس

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین یادگیری خودتنظیمی با بهزیستی تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، همبستگی و از نظر ماهیت، توصیفی و از نظر موقعیت، میدانی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ به تعداد ۱۰۷۶ نفر بود. نمونه پژوهش بوسیله نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد و تعداد آن ۲۸۳ نفر بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به دست آمد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه های بهزیستی تحصیلی تومینین-سوینی و همکاران (۲۰۱۲) و یادگیری خودتنظیمی بوفارد و همکاران (۱۹۹۵) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها هم از نرم افزار spss نسخه ۲۵ استفاده شد. یافته ها بیان دارد که بین بهزیستی تحصیلی و یادگیری خودتنظیمی با مقدار آزمون (۷۸۵/۰۰) و سطح معناداری (۰۰۰/۰) با اطمینان ۹۹ درصد و احتمال خطای ۱ درصد رابطه معناداری وجود دارد. به بیان دیگر، بین یادگیری خودتنظیمی با بهزیستی تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر گنبدکاووس رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودتنظیمی ، بهزیستی تحصیلی ، دانش آموزان ، گنبدکاووس