بررسی رابطه سبک های شوخ طبعی و هوش اجتماعی با تفکر انتقادی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر یزد

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه سبک های شوخ طبعی و هوش اجتماعی با تفکر انتقادی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر یزد انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی_ همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ که برابر با ۲۴ هزار و ۸۶۲ نفر بودند که به روش تصادفی خوشه ای و با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه برابر با ۳۳۰ نفر انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه تفکر انتقادی ریکتس (۲۰۰۳)، پرسشنامه شوخ طبعی مارتین (۱۹۹۸) و پرسشنامه هوش اجتماعی توس سیلورا، مارتین یوسن و داهل (۲۰۰۱) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل همبستگی و رگرسیون استفاده گردیده است. نتایج به دست آمده نشان داد سبک های شوخ طبعی و هوش اجتماعی با تفکر انتقادی در دانش آموزان رابطه معناداری دارند (۰۵/۰>p). رابطه بین سبک های پرخاشگرانه و خودشکنانه و تفکر انتقادی به صورت منفی و معنادار است یعنی با افزایش این سبک ها از شوخ طبعی، تفکر انتقادی کاهش می یابد اما بین هوش اجتماعی، سبک پیوند دهنده و سبک خودفزاینده و تفکر انتقادی رابطه مثبت معناداری وجود دارد، که با افزایش این مولفه ها میزان تفکر انتقادی دانش آموزان افزایش می یابد و بالعکس.

کلیدواژه ها:

سبک های شوخ طبعی ، هوش اجتماعی ، تفکر انتقادی