تحلیل جایگاه محیط زیست در متون اسلامی (قرآن کریم)

خداوند حکیم، آفرینش طبیعت را با هدفی مشخص و دقیق انجام داده است. در این راستا، تمامی مخلوقات، چه از نظر کمیت و چه از نظر کیفیت، به گونه ای طراحی و خلق شده اند که با یکدیگر تناسب و هماهنگی داشته باشند. این تناسب نه تنها در ابعاد فیزیکی مخلوقات مشهود است، بلکه در کارکردها و نقش های آنها در اکوسیستم نیز قابل مشاهده است. در قرآن کریم، خداوند به این حقیقت اشاره می کند که “ما هر چه آفریدیم به اندازه آفریدیم”، (سوره قمر، آیه ۴۹) که این بیان نشاندهنده دقت و حکمت در آفرینش است. این آیه به ما یادآوری می کند که هر موجودی در این جهان، از کوچکترین ذرات تا بزرگ ترین موجودات، دارای جایگاه و هدف خاصی است. محیط زیست در دوران مدرن رو به نابودی است چرا که مردم اغلب از تکنولوژی استفاده می کنند و زباله های شیمیایی زیادی تولید شده است، از این رو به یکی از چالشی ترین مباحث در جوامع تبدیل شده است؛ از سویی دیگر اهمیت آن برای زندگی بشر نیز کم رنگ شده است به طوریکه برای حفظ آن از آلودگی ها تالش چندانی نمی گیرد. بنابراین به منظور یافتن ارتباط بین محیط زیست و قرآن کریم سعی شده تا به روش کتابخانه ای اقدام به جمع آوری مطالب کنیم تا اهمیت آن را برای همگان آشکار شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که آموزه های اسلامی نه تنها انسان را به تفکر و تامل در رابطه با طبیعت دعوت می کند، بلکه او را به مسئولیت پذیری در قبال حفظ و نگهداری از محیط زیست ترغیب می کند.

کلیدواژه ها:

انسان ، محیط زیست ، قرآن کریم