ارتقای خودتنظیمی: توانمندسازی دانش آموزان برای مدیریت رفتارشان

خودتنظیمی یکی از مهارت های اساسی در فرایند یادگیری است که به دانش آموزان کمک می کند رفتارهای خود را مدیریت کنند و عملکرد تحصیلی خود را بهبود ببخشند. این پژوهش به بررسی نقش خودتنظیمی در توانمندسازی دانش آموزان پرداخته و راهبردهایی را برای تقویت این مهارت ارائه می دهد. نظریه شناختی-اجتماعی بندورا به عنوان چارچوب نظری این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است، که بر خودکارآمدی و تاثیر آن بر تنظیم رفتار تاکید دارد. تحقیقات نشان می دهند که استراتژی های خودتنظیمی مانند تعیین هدف، خودنظارتی، خودتقویتی و بازتاب عملکرد، می توانند انگیزه و موفقیت تحصیلی دانش آموزان را افزایش دهند. همچنین، استفاده از ابزارهایی مانند چک لیست های خودارزیابی، نمودارهای پیشرفت و بازخوردهای اصلاحی، موجب ارتقای آگاهی دانش آموزان از فرایند یادگیری شان می شود. مطالعات همچنین نشان داده اند که دانش آموزانی که مهارت های خودتنظیمی قوی تری دارند، در مواجهه با چالش های آموزشی، عملکرد بهتری از خود نشان می دهند. این یافته ها بر اهمیت آموزش مهارت های خودتنظیمی در محیط های آموزشی تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، یادگیری ، دانش آموزان ، توانمندسازی ، موفقیت