بررسی نظریه ی خود تعیین گری در افزایش انگیزه ی دانش آموزان

نظریه خودتعیین گری یکی از مهم ترین رویکردها در مطالعه انگیزش دانش آموزان به بررسی چگونگی برآورده شدن نیازهای روانشناختی بنیادی انسان (نیاز به خودمختاری، شایستگی و ارتباط اجتماعی) در محیط های آموزشی می پردازد و اثرات آن بر انگیزه درونی و موفقیت تحصیلی را مورد بررسی قرار می دهد. پژوهش های مختلف نشان می دهند که زمانی که دانش آموزان در محیط های آموزشی خودمختاری بیشتری دارند، در انجام فعالیت ها تایید می شوند و روابط اجتماعی مثبت با معلمان و همکلاسی ها برقرار می شود انگیزش درونی آنان افزایش می یابد. موضوع مطالعات مختلف نشان داده که استفاده از شیوه های تدریس مبتنی بر خودتعیین گری می تواند انگیزش درونی دانش آموزان را تقویت کند و به دنبال آن بهبود عملکرد تحصیلی و احساس شایستگی را به همراه داشته باشد. همچنین نتایج پژوهش ها تاکید دارند که ویژگی های فردی می تواند به بهبود تجربیات تحصیلی دانش آموزان کمک کنند. این مقاله با استفاده از روش کیفی توصیفی و تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای، به بررسی و تحلیل پژوهش های مرتبط با نظریه خودتعیین گری و تاثیر آن بر انگیزش تحصیلی پرداخته است. در این تحقیق منابع علمی معتبر نیازهای روانشناختی داخلی و خارجی، مقالات علمی پژوهشی، کتاب ها و پایان نامه های مرتبط بررسی شده اند. همچنین مدل مفهومی مبتنی بر طراحی و تحلیل تاثیر این مدل در محیط های آموزشی پرداخته شده است. در نهایت، پیشنهادهایی برای بهبود فرآیندهای یادگیری و افزایش انگیزش تحصیلی دانش آموزان ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

نظریه خود تعیین گری ، انگیزش تحصیلی ، انگیزش درونی ، خودمختاری ، ارتباط اجتماعی