تحول در درمان دیابت با نگاهی بیوانفورماتیکی ترکیبات لینالول و تیمول

مقدمه: دیابت قندی (Diabetes Mellitus) یا مرض قند که از این به بعد اختصارا به آن دیابت گفته می شود؛ بیماری است که در آن مقدار ترشح انسولین کمتر از میزان لازم برای طبیعی نگه داشتن قند خون است. این مطالعه قصد دارد با هدف بررسی بیوانفورماتیکی از ترکیبات لینالول و تیمول در مهار آنزیم آلفاگلیکوزیداز ویژگی این آنزیم مهار کنندگی دارد برای درمان بیماری دیابت گامی بردارد. روش ها: در این مطالعه برای بررسی نحوه ی اتصال ترکیبات به جایگاه فعال آنزیم، ترسیم ساختار شیمیایی ترکیبات، بهینه سازی انرژی، مطالعات داکینگ و تجزیه و تحلیل های نهایی به ترتیب از سرور آنلاین H Dock و نرم افزارهای Hyperchem , Chimera , Discovery و سرور Pdb Sum Generate استفاده شد. یافته ها: ترکیبات مورد مطالعه قادر به اشغال جایگاه فعال آنزیم می باشند و سطح انرژی اتصال در لینالول-۸۵.۳۶ و در تیمول -۹۶.۸۴ بود. نتیجه گیری: با توجه به اثر بخشی ترکیبات در مطالعه بیوانفورماتیکی، برای بررسی های تکمیلی می توان اثر این ترکیبات را در شرایط in vitro و in vivo مورد آنالیز قرار داد. واژگان کلیدی: آنزیم آلفاگلیکوزیداز، داکینگ مولکولی، دیابت، ترکیبات موثر

کلیدواژه ها:

آنزیم آلفاگلیکوزیداز ، داکینگ مولکولی ، دیابت ، ترکیبات موثر