شناخت الگوهای پایداری در معماری و شهرسازی ایران و بررسی تطبیقی آن در بافت سنتی روستای تاریخی بیابانک

نظر به اینکه طراحی ساختمان به عنوان اولین خط دفاعی دربرابر آسیب های اقلیمی خارج بناست و ایجاد شرایط آسایش محیطی و ایده آل در شرایط نامساعد محیطی و جوی از اصول معماری وساختمان محسوب می شود ؛ بر آنیمکه در مقاله پیش رو ؛ با ارائه و بررسی مصادیق پایداری و اقلیمی در فضای معماری بافت سنتی روستای بیابانک ، الگوهایی جهت طراحی اقلیمی به منظور کمک به ایجاد هویت محلی معماری مسکن در این منطقه ، خلق فضایسالمتر و تأمین آسایش و بهینه سازی مصرف انرژی بپردازیم.هدف از این تحقیق، شناخت و بررسی سبک معماری روستا و تطبیق آن با عوامل پایداری و اقلیمی است که بر مبنای آن به الگوی مناسبی جهت طراحی معماری منطبق بر اقلیم دست یابیم. براساس بررسی های انجام شده در این مطالعات که با استفاده از آمار و اطلاعاتی که از ایستگاه هایهواشناسی،مطالعات میدانی و بررسی های کتابخانه ای و ویژگی های اقلیم معماری مسکن سنتی روستای بیابانک شکل گرفته است.پیشنهاداتی برای طراحی فضاهای مسکونی و شهری هماهنگ با اقلیم گرم و خشک در این منطقه شامل: فرم کالبدی ساختمان،جهت قرارگیری ساختمان،اندازه وموقعیت پنجره هاوسایبان ها (ساباط ها)ونوع رنگ و مصالح ساختمان و...ارائه شده است

کلیدواژه ها:

پایداری ، اقلیم ، معماری ، فضاهای سنتی ، روستای بیابانک