نقش درمان شناختی-رفتاری گروهی در تقویت و بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان و تاثیر آن بر روابط بین فردی و تعاملات اجتماعی

در سالهای اخیر، درمان شناختی-رفتاری (CBT) به عنوان یکی از روشهای موثر در بهبود مهارتهای اجتماعی و روابط بین فردی دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است. این نوع درمان به ویژه در قالب گروهی، به دانش آموزان کمک می کند تا با شکست های خود و تغییر الگوهای تفکری منفی، مهارتهای ارتباطی و اجتماعی خود را تقویت کنند. در این پژوهش، به بررسی نقش درمان شناختی-رفتاری گروهی در تقویت مهارتهای اجتماعی و تاثیر آن بر روابط بین فردی و تعاملات اجتماعی دانش آموزان پرداخته شود. تحقیق تاکید می دهد که دانش آموزانی که در برنامه های درمان شناختی-رفتاری گروهی شرکت می کنند، بهبود قابل توجهی در مهارتهای ارتباطی، اعتماد به نفس و توانایی حل تعارضات اجتماعی دارند. این برنامه ها با ایجاد فضایی حمایتی و تعامل پذیر، به دانش آموزان این امکان را می دهند که تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و از یکدیگر یاد بگیرند. همچنین، درمان گروهی به کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش احساس تعلق به گروه کمک می کند. این مقاله به بررسی روشهای درمان شناختی-رفتاری گروهی، چالش ها و مزایای آن، و تاثیرات بلندمدت این نوع درمان بر روابط اجتماعی دانش آموزان می پردازد. نتایج این پژوهش می تواند به معلمان، مشاوران و والدین در درک بهتر اهمیت مهارتهای اجتماعی و روشهای موثر در تقویت آنها کمک کند. در نهایت، پیشنهادات برای تحقیقات آتی در این زمینه ارائه می شود تا به توسعه و بهبود برنامه های آموزشی و درمانی کمک کند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، درمان شناختی-رفتاری ، روابط بین فردی ، مهارتهای اجتماعی