ارزیابی توان توسعه اکولوژیکی و آمایشی در مناطق خشکو نیمه خشک (مطالعه موردی:آبخیز آق امام استان گلستان)

امروزه رشد جمعیت، گسترش فعالیتهای انسان در طبیعت، الگوی مدیریت نامناسب سرزمین و تغییر شدید کاربری زمین وکاهش استعداد و قابلیت بهره وری سرزمین را سبب شده که نیاز به اجرای آمایش سرزمین به صورت علمی و قابل پذیرش توسطاجتماع، بیش از بیش آشکارتر گردد. هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی توان اکولوژیکی و تعیین درجه مرغوبیت آبخیز آق امام استان گلستان با استفاده از مدل آمایش در راستای توسعه پایدار است تا از منابع زمین متناسب با توان سرزمین استفاده شود. که برای رسیدن به این هدف ابتدا عوامل اکولوژیکی سرزمین تلفیق و سپس توان اکولوژیکی واحدهای زیست محیطی نهایی گردید و در آخر کاربریها اولویت بندی شدند. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان داد که اختلاف زیادی بین کاربریهای آتی(کاربریهای مبتنی بر آمایش) با کاربریهای فعلی آبخیز وجود ندارد و بیشترین مساحت مربوط به کاربریهای مرتعداری و کشت دیم به ترتیب با71/53,12/97 درصد از مساحت کل آبخیز می باشد که نماینده استعداد حوضه برای کشت دیم و مرتعداری می باشد. در مجموع بخش اعظمی از زمین ها به زیر کشت محصولات زراعی نمی رود و همچنین اختلاف عملکرد محصولات دیم و آبی بدلیل محدودیت آبی قابل ملاحظه است. بنابرین توصیه می گردد، جهت نیل به توسعه پایدار در آبخیز مورد مطالعه، اجرای پروژه هایی در جهت مدیریت بر منابع آب اعم از منابع سطحی و زیر زمینی با احداث سدهای کوچک، آبخوانداری و کنترل سیلاب در اولویت اول قرار گردد

کلیدواژه ها:

توان اکولوژیکی ، آمایش ، توسعه پایدار ، آبخیز آق امام /GIS