بررسی تاثیر سبک فرزند پروری (والدگری) بر روی اعتیاد به مواد مخدر در فرزندان

زمینه و هدف: سبک فرزندپروری والدین نقش مهمی در تربیت فرزندان بر عهده دارد. این سبک ها می توانند در پیشگیری یا پیدایش اعتیاد در فرزندان نقش بهسزایی داشته باشد. لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سبک فرزند پروری (والدگری) بر روی اعتیاد به مواد مخدر در فرزندان انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر ازلحاظ هدف یک کاربردی و از نظر روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل افرادی که درگیر اعتیاد بوده و االن ترک کرده و بهبود یافته در شهر فردوس بود که برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی مورگان و به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای تعداد ۸۵ نفر انتخاب شدند. در این پژوهش نمونه انتخاب شده پرسشنامه سبک های فرزندپروری یانگ (۱۹۹۹) و پرسشنامه تمایل به اعتیاد میر حسامی (۱۳۸۸) را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون به وسیله نرم افزار۲۵ SPSS صورت پذیرفت. یافته ها: در این مطالعه نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد مولفه های بی اعتمادی/بدرفتاری، آسیب پذیری به ضرر یا بیماری، وابستگی/کفایت، نقص/شرم، ایثارگری و استحقاق بر اعتیاد به مواد مخدر رابطه معنی داری دارند (۰.۰۵سبک فرزندپروری بیشترین نقش پیشبینی بر اعتیاد به مواد مخدر داشته و پس از آن نیز بهترتیب سبک های استحقاق/بزرگمنشی، بی اعتمادی/بدرفتاری، نقص/شرم، وابستگی/کفایت و آسیب پذیری به ضرر یا بیماری بیشترین نقش را دارند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله، برای بهبود و کاهش اعتیاد مواد مخدر در فرزندان می توان از سبک فرزندپروری(والدگری) استفاده نمود. براین اساس توصیه می شود از نتایج این مطالعه در طراحی برنامه های آموزشی و درمانی اعتیاد نوجوانان استفاده و پیشنهاد می شود سبک های فرزندپروری به عنوان محور عمده ای در تشخیص انواع اختلالات بالینی مانند گرایش به مواد در فرزندان در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به مواد مخدر ، سبک فرزندپروری ، فرزندان ، والدگری