حسابداری ارزش منصفانه و بحران مالی،هشدار دهنده یا مشارکت کننده؟

بحران اعتباری که با مشکلات وام های مسکن در ایالات متحده در سال 2007 آغاز شد، انتقادهای بسیاری را درباره حسابداری ارزش منصفانه به دنبال داشته است. در این میان عده ای معتقدند که حسابداری تنها وضعیت موجود را بیان کرده و تاثیری در ایجاد بحران نداشته است. در این مقاله سعی می شود تا به این موضوع پرداخته شود. حسابداری ارزش منصفانه بر این موضوع دلالت می کند که داراییها و بدهیها بایستی به قیمت بازار یا قیمت های نزدیک به قیمت بازار، در صورتهای مالی منعکس شوند. منتقدان حسابداری ارزش منصفانه اعتقاد دارند که از آنجایی که این روش بر مبنای مفروضات یا بدیعاتی می باشد که اختیارات بسیار زیادی را به مدیریت واحد تجاری می دهد، قابلیت تایید چندانی ندارد. از این رو، حسابداری ارزش منصفانه ضرورتا، از بیطرفی در تهیه صورتهای مالی برخوردار نمی باشد. علاوه بر آن، این شیوه، اطلاعاتی از ارزش بازار را برای اندازه گیری بسیاری از داراییها فراهم می نماید که بر سود گزارش شده شرکت که توسط تحلیل گران و سرمایه گذاران جهت ارزیابی شرکت استفاده می شود، تاثیر می گذارد. بنابراین از آنجایی که کاربرد حسابداری ارزش منصفانه در تهیه صورتهای مالی با بی ثباتی زیاد و محافظه کاری کمتری تهیه می شود، ممکن است به مدیران این اجازه را بدهد تا تاریخ شناسایی را به تاخیر انداخته و باعث آسیب رساندن به درک سرمایه گذاران و قانونگذاران از عملکرد مالی شرکت شود

کلیدواژه ها:

بحران اعتباری ، حسابداری ارزش منصفانه ، قابلیت اتکای اطلاعات مالی ، مدیریت ریسک ، ، مربوط بودن