بررسی و مقایسه میزان ترسیب کربن با توجه به عملیات بیولوژیک آبخیز داری به منظور اصلاح تغییرات اقلیمی (مطالعه موردی دی حوضه ریمله خرم آباد و آبخوانداری کوهدشت)

امروزه گرمایش و تغییر اقلیم کره زمین ناشی از اثر گلخانه ای تشدیدی حاصل از تصاعد گازهای کربنی به و زمین به عنوان یکی از مهمترین تهدید ها برای توسعه پایدار و امنیت غزایی بویژه در مناطق خشک . نیمه خشک جهان نظیر ایران است.علت این امر گسترش استفاده از منابع انرژی فسیلی جهت فعالیت های صنعتی ،نابودی جنگل ها و مراتع و تخریب منابع اراضی و خاک می باشد.تنها راهکار غیر تکنولوژیک شناخته شده،ترسیب کردن توسط اکوسیستم های گیاهی با ابزارهای مدیریتی کرا،نظیر عملیات کارامد بیولوژیکی است.به منظور برآورد میزان ترسیب کردن دو حوضه به عنوان سایت معرف انتخاب شد که در هر دو حوضه به روش ترانسکت و انداختن پلات نمونه برداری صورت گرفت سپس نمونه ها توزین و وزن نمونه در پلات و هکتار مشخص شد، سپس از هر نمونه 10 گرم به آزمایشگاه انتقالو میزان ترسیب کربن در واحد سطح تعیین گردید. حوضه نمونه معرف ریمله با میزان 1604 کیلوگرم در هکتار بیشترین و حوضه نمونه شاهد آبخوانداری با 122 کیلوگرم در هکتار کمترین یزان ترسیب کربن را نشان میدهد .همچنین نتایج تجزیه و تحلیل آماری در محیط های Excel، Minitab و SPSSٍ بیانگر وجود اختلافات معنی داری در میزان ترسیب کربن در سایت های معرف و شاهد است.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، ترسیب کردن ، تغییرات اقلیمی ، عملیات بیولوژیکی