آموزش های مهارت محور در سازمان های صنعتی: طراحی محیط های شبیه ساز آموزشی

آموزش و توسعه منابع انسانی یکی از عوامل کلیدی موفقیت سازمان ها به ویژه در محیط های صنعتی است. برای آموزش موثر مهارت ها، علاوه بر محتوا و روش تدریس، محیط و ابزارهای آموزشی نیز نقش تعیین کننده ای دارند. شبیه سازها فناوری هایی هستند که با ایجاد محیطی مشابه با دنیای واقعی، امکان تمرین و تکرار مهارت ها را فراهم می کنند. این مقاله ضمن تاکید بر ضرورت آموزش های مهارت محور در سازمان های صنعتی، به ویژه در کنار آموزش های رسمی، نظریه نوینی برای طراحی دوره های آموزشی مهارتی با استفاده از محیط های شبیه ساز در چهار سطح ارائه می دهد. این سطوح عبارتند از: دستگاه های آموزشی مبتنی بر رایانه، شبیه سازهای فرآیند، شبیه سازهای آموزشی ماشین و شبیه سازهای کامل. سطح هر شبیه ساز متناسب با سطح مهارت فراگیران از مبتدی تا متخصص تعیین می شود. این مدل با ایجاد تناسب میان سطح شایستگی فراگیران و سطح شبیه سازها، امکان ارائه آموزش های اثربخش و هزینه – فایده را فراهم می کند. پیشنهاد می شود سازمان های صنعتی با سرمایه گذاری و توسعه زیرساخت های آموزشی مبتنی بر شبیه سازی، ضمن افزایش کیفیت آموزش های مهارتی، از مزایای آن در ارتقای عملکرد و کاهش هزینه ها بهره مند شوند. در این راستا، مدل یادگیری ۷۰:۲۰:۱۰ مطرح می شود که بر اساس آن، ۷۰ درصد یادگیری از طریق تجربه، ۲۰ درصد از تعاملات و ۱۰ درصد از آموزش های رسمی حاصل می شود. همچنین جایگاه شایستگی و صلاحیت در آموزش بررسی شده و مدل درایفوس برای سطح بندی شایستگی فراگیران معرفی می گردد. در ادامه انواع سطوح محیط های شبیه ساز از ابتدایی تا پیشرفته تشریح شده و کاربرد هر سطح بیان می شود. جهت عملیاتی نمودن این مدل مستلزم حمایت سازمانی، تامین منابع و تغییر در نگرش ها و رویه های سنتی آموزش است. پیشنهاد می شود در تحقیقات کاربردی ابعاد مختلف روانشناختی، فرهنگی و اقتصادی این رویکرد و همچنین امکان توسعه شبیه سازهای بومی مد نظر باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش حین کار ، آموزش عملی ، تکنولوژی آموزشی ، سازمانهای صنعتی ، سطوح شبیه ساز پرواز ،