رابطه سبکهای فرزندپروری والدین، مهارت های اجتماعی کودکان و ظرفیت ذهنیسازی دانش آموزان با قلدری در محیط مدرسه

قلدری (زورگویی) نشان دهنده نوعی خشونت بین فردی است که در مراحل مختلف رشد کودک، به ویژه در نوجوانی رخ میدهد، دوره ای که با گذارهای قابل توجهی در حوزه های جسمی، روانی، و اجتماعی مشخص میشود و آنها را در جنبه های خاصی از روابط آسیبپذیر می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبکهای فرزندپروری والدین، مهارت-های اجتماعی کودکان و ظرفیت ذهنیسازی دانش آموزان با قلدری در محیط مدرسه در شهرستان آذرشهر انجام شد. روش طرح پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و از نظر ماهیت و روش یک تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پسر در طیف سنی ۱۱ تا ۱۷ سال بودند که ساکن شهر آذرشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۳ بودند. در این پژوهش حجم نمونه ۲۶۰ نفر در نظر گرفته شد که با روش نمونهگیری طبقه ای انتخاب شدند. جهت گردآوری دادههای پژوهش از پرسشنامه قلدری پاتچین و هیندوجا، پرسشنامه سبک فرزندپروری آالباما فرم کودکان، پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسون، پرسشنامه عملکرد بازتابی فوناگی استفاده شد. جهت بررسی فرضیههای تحقیق و پاسخ به سواالت از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافتهها: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که بین متغیر سبک های فرزندپروری والدین و ظرفیت ذهنیسازی دانش آموزان با قلدری در محیط مدرسه رابطه معنیداری وجود ندارد. یافته دیگر تحقیق نشان داد که بین متغیر مهارت اجتماعی با قلدری در محیط مدرسه همبستگی معنیدار منفی وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفههای مهارت های اجتماعی در مجموع میتوانند درصد از واریانس متغیر قلدری را پیش بینی کنند و از بین آنها، مولفه مهارت اجتماعی مناسب بهترین پیشبینی کننده قلدری است. بر اساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که متغیر مهارت های اجتماعی، و از بین آنها مولفه مهارت اجتماعی مناسب در کمتر بودن سطح قلدری در محیط مدرسه دانش آموزان نقش دارد.

کلیدواژه ها:

سبکهای فرزندپروری ، مهارت های اجتماعی ، ظرفیت ذهنیسازی ، قلدری