بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر اضطراب، افسردگی، خستگی، کیفیت زندگی و خواب بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) شهر اصفهان

مالتیپل اسکلروزیس یا ام اس یک بیماری عصبی فلج کننده مغز و نخاع است. در بیماری ام اس سیستم ایمنی بدن به غالف محافظ (میلین) بافت عصبی حمله کرده و موجب اختلال در ارتباط بین مغز و دیگر مناطق بدن می شود؛ در نهایت این بیماری منجر به تخریب موقت یا آسیب دائمی به اعصاب می شود. دامنه بروز اختلالات بیماری ام اس وسیع بوده و از خستگی و احساس ضعف تا عدم تحرک و یا مشکل دید و اختلالات حرکتی می توان نام برد. با توجه به منطقه درگیر در مغز و سیستم عصبی، نوع و شدت علائم و تظاهرات آن ممکن است متفاوت باشد. اختلالات اضطرابی در بین بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) شایع است. طرحواره درمانی ممکن است در درمان اختلالات روانی در بیماران ام اس موفق باشد. این مطالعه به بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر اضطراب، افسردگی، کیفیت خواب و خستگی بیماران مبتلا به ام اس پرداخت. این پژوهش یک کارآزمایی تصادفی سازی و کنترل شده بود که به بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر اضطراب بیماران اماس پرداخت. بر روی ۱۰۶ بیمار مبتلا به ام اس مراجعه کننده به مرکز ام اس اصفهان در سال ۱۴۰۲ انجام شد. شرکت کنندگان با استفاده از روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه تقسیم شدند. ارزیابی ها در طول یک سال در سه نوبت پیش آزمون (زمان ۱)، پس آزمون (زمان ۲) و پیگیری (زمان ۳) انجام شد. ارزیابی ها با استفاده از پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS)، پرسشنامه افسردگی بک (BDI)، مقیاس تاثیر مولتیپل اسکلروزیس ۲۹ موردی (MSIS-۲۹)، مقیاس شدت خستگی (FSS) و شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. اضطراب و افسردگی در گروه دریافت کننده طرحواره درمانی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (P < ۰.۰۰۱). اثر تعامل زمان × گروه نیز برای اضطراب و افسردگی معنی دار بود (P < ۰.۰۰۱)، اما تاثیر معنی داری بر خستگی، کیفیت زندگی و خواب مشاهده نشد. یافته ها حاکی از اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به ام اس بود.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، افسردگی ، خستگی ، کیفیت زندگی ، مولتیپل اسکلروزیس