مدل نظری معاصرسازی مبتنی بر مدیریت تعارض در بافت های تاریخی شهری؛ موردپژوهی: بافت تاریخی شهر ری

اهداف: بافت تاریخی شهری به مثابه سند زنده از تاریخ گذشتگان و عامل هویت­ جمعی، در عمل شاهد تعارض دو مفهوم «توسعه» و «حفاظت» است موضوعی که از چالش های سازمان زیباسازی شهر تهران و شهرداری تهران در اجرای طرح های حفاظت و معاصرسازی شهری است. یکی از چالش­ های اصلی برنامه ­ریزی بافت­ های تاریخی شهری، تقابل حفاظت با نیازهای معاصر ساکنان است. هدف اصلی پژوهش، تحلیل و مدیریت تعارضات فراروی برنامه ­ریزی بافت­ های تاریخی شهری است تا بتواند با ارائه یک الگوی مفهومی جدید، بستر تحقق رویکرد معاصرسازی شهری مبتنی بر تحلیل تعارض را فراهم نماید. روش ­ها: پژوهش در چارچوب پارادایم کیفی تدوین و داده های موردنیاز با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی، تحلیل اسنادی و مصاحبه عمیق گردآوری شده است. تحلیل تعارضات فراروی برنامه ­ریزی بافت ­های تاریخی شهری در چارچوب نظریه زمینه ای و پیوند دو مفهوم مدیریت تعارض و معاصرسازی بر پایه راهبرد استدلال منطقی صورت گرفته است. یافته ­ها: ضعف و ناکارآمدی نظام برنامه ­ریزی حفاظت و مدیریت بافت تاریخی در سطح تصمیم­ گیری، مهم­ترین عوامل بروز تقابل نیروهای حفاظت و توسعه در این نواحی هستند؛ که در سطح عملیاتی منجر به ظهور تعارضات ثانویه می­ گردند. تحلیل­ ها حاکی از آن است که در صورت مدیریت این تعارضات، تلفیق دو انگاشت مدیریت تعارض و معاصرسازی در این نواحی امکانپذیر خواهد بود. نتیجه­ گیری: مدیریت و حل تعارض جریان­ های توسعه و حفاظت در بافت­ های شهری تاریخی، بستر تحقق توسعه تعاملی حفاظت­ گرا را که یکی از مولفه ­های اصلی معاصرسازی شهری است، فراهم می­ سازد. بنابراین حفظ ارزش ­ها در عین تامین نیازهای مدرن ساکنان امکان پذیر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

Urban historic area ، Conflict management ، Tehran City Beautification Organization ، Tehran Municipality ، Urban contemporization ، Historic area of Rey City ، بافت تاریخی شهری ، مدیریت تعارض ، سازمان زیباسازی شهر تهران ، شهرداری تهران ، معاصرسازی شهری ، بافت تاریخی شهر ری