بررسی تفکیک فضایی گروه های شغلی در ساختار فضایی کلان شهر تبریز

پدیده تفکیک همراه با رشد سریع شهرنشینی به یک مسئله اصلی برای پایداری کلان شهرها تبدیل شده است. با افزایش نقش صنعت، تکنولوژی و دانش، تقسیم کار بیشتری در کلان شهر تبریز صورت گرفته و تفکیک در ساختار فضایی کلان شهر تبریز بیشتر نمایان گشته است. هدف تحقیق بررسی شدت تفکیک فضایی-اقتصادی گروه های شغلی به عنوان معرف مولفه درآمد و نحوه توزیع طبقات شغلی در ساختار فضایی کلان شهر تبریز در سال ۱۳۹۰ براساس رهیافت ریخت شناسانه است. روش تحقیق کمی، از نظر هدف توصیفی محور و از نظر نوع، کاربردی است. براساس داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ ، داده های شغلی در سطح بلوک های آماری در دو حالت فضایی و ساختاری مورد تحلیل قرار گرفته اند. بعد ساختاری (غیرفضایی) جهت سنجش شدت تفکیک گروه های شغلی از طریق چهار شاخص تک گروهی کلاسیک تفکیک و سه شاخص محلی، بعد فضایی جهت تحلیل نحوه توزیع فضایی گروه های شغلی در سطح کلان شهر تبریز از روش تراکم هسته ای کرنل استفاده شده است. نتایج حاکی از تفکیک متوسط به پائین گروه های شغلی بالا و پائین براساس شاخص های کلاسیک است. در حالی که طبقه شغلی متوسط تفکیک متوسط به بالا (۰/۶۰) را نشان می دهد. با توجه به نتایج موران ساختار فضایی طبقات شغلی در کلان شهر تبریز خوشه ای زیاد می باشد. الگوی فضایی با توجه به نتایج تراکم هسته ای کرنل برای طبقه شغلی بالا چندمرکزی پراکنده، طبقه شغلی متوسط چندمرکزی و طبقه شغلی پائین الگوی شبه حلقوی و پیوسته دارد.

کلیدواژه ها:

تفکیک فضایی ، ساختار فضایی ، گروه های شغلی ، کلان شهر تبریز