اثرات فیزیولوژیکی کاربرد هیومیک اسید و آبیاری تکمیلی بر ارقام نخود فرنگی Pisium sativum.L

تنش کم آبی یکی ازمهمترین تنشهای غیرزنده می باشد ازانجا که ایران درگروه کشورهای نیمه خشک دنیا قرار دارد خشکی میتواند سبب اسیب به انواع محصولات ازجمله نخودفرنگی شود بنابراین بررسی راهکارهایی که درکاهش خسارت ناشی ازتنش خشکی موثر است دارای اهمیتی ویژه می باشد به این منظور ازمایشی بصورت اسپلیت پلات فاکتوریل برپایه طرح بلوکهای کامل تصادفی درسه تکرار درمزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه درسال زراعی 13ه89-90 انجام شد تیمارها شامل ابیاری تکمیلی درزمان گلدهی و دیم به صورت اسپلیت درپلاتهای اصلی و کاربرد وعدم کاربرد هیومیک اسید و ارقام به صورت فاکتوریل درپلاتهای فرعی قرارداشتند نتایج نشان داد که اثرابیاری تکمیلی برمیزان کلروفیل a,b و کل محتوی آب نسبی برگ و میزان قندهای محلول دربرگ معنی دار بود کاربرد هیومیک اسید درمقایسه باعدم کاربرد آن نیز برکلیه صفات فوق اثرمعنی دارداشته و سبب افزایش انها گردید اما ارقام تنها ازنظر محتوای آب نسبی برگ و میزان قندهای محلول اختلاف معنی دارداشتند همچنین هیچ یک ازاثرات متقابل تیمارها برصفات مذکور معنی دارنبود درمجموع می توان چنین نتیجه گیری کرد که استفاده ازیک دورآبیاری تکمیلی درزمان گلدهی و همچنین کاربرد هیومیک اسید دربهبود برخی صفات فیزیولوژیکی مرتبط با تنش خشکی میتواند مفید باشد

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، هیومیک اسید ، نخودفرنگی ، آبیاری تکمیلی