ارزیابی عملکرد و آلایندگی موتور دیزل در حضور بیودیزل، دی متیل کربنات و دی اتیلن گلیکول به عنوان افزودنی های سوخت اکسیژن دار از نقطه نظر روش Exergoenvironmental

مطالعه حاضر به بررسی تاثیر انواع افزودنی های سوخت اکسیژنه بر عملکرد موتور دیزل می پردازد. انتشارات هدف ارزیابی این مواد افزودنی نه تنها از نقطه نظر عملکرد، بلکه با در نظر گرفتن عوامل محیطی از طریق دریچه روش برون محیطی است. این تحقیق عملکرد موتور دیزل را با استفاده از ترکیبات سوخت معمولی و اکسیژن دار، با تمرکز بر بیودیزل، دی متیل کربنات (DMC) و دی اتیلن گلیکول (DEG) ارزیابی می کند. این آزمایش شامل مقایسه بازده سوخت، انتشار گازهای گلخانه ای و رفتار موتور با این مواد افزودنی است. برای درک مفاهیم زیست محیطی، این مطالعه از روش اکسرگومحیطی استفاده می کند که تجزیه و تحلیل اگزرژی را با ملاحظات زیست محیطی ادغام می کند. نتایج نشان می دهد که استفاده از این افزودنی های اکسیژن دار منجر به اثرات متفاوتی بر عملکرد موتور و انتشار گازهای گلخانه ای می شود. افزودن بیودیزل تمایل به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مانند ذرات معلق و اکسیدهای نیتروژن دارد، در حالی که DMC و DEG نیز به کاهش انتشار کمک می کنند اما با تاثیرات متفاوت بر راندمان موتور. تجزیه و تحلیل خارجی محیطی چشم انداز جامعی در مورد هزینه ها و مزایای زیست محیطی استفاده از این افزودنی های سوخت ارائه می دهد. به طور کلی، این مطالعه بینش هایی را در مورد اینکه چگونه افزودنی های سوخت اکسیژنه می توانند بر عملکرد موتور دیزل و انتشار گازهای گلخانه ای تاثیر بگذارند، ارائه می کند و بر اهمیت متعادل کردن عملکرد با تاثیرات زیست محیطی تاکید می کند. این یافته ها به اکتشاف مداوم جایگزین های سوخت پاک تر در موتورهای دیزل، با تمرکز بر بهینه سازی عملکرد موتور و پایداری محیطی کمک می کند.

کلیدواژه ها:

بیودیزل ، انرژی زیستی ، تولید پایدار ، اگزرژی ، افزودنی سوخت