ارزیابی تنوع زیستی کشاورزی در افغانستان تنوع گونه ای و ژنتیکی محصولات زراعی

چکیدهاهداف: این تحقیق جهت ارزیابی تنوع­ گونه­ای و تنوع ژنتیکی گیاهان زراعی در افغانستان انجام شد. مواد و روش­ها: جهت انجام این تحقیق، داده­های لازم از ۳۸۸ شهرستان در ۳۴ استان از طریق تکمیل پرسشنامه­ها جمع­آوری شد. برای این منظور، تمام استان­ها و نیز حداقل ۱۰ درصد از شهرستان­های واقع در هر استان انتخاب شده و معیارهای تنوع زیستی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج نشان داد که از نظر غنای گونهای محصولات کشاورزی، استان­های تخار، هرات، بدخشان و بغلان بترتیب با ۲۱، ۲۰، ۱۹ و ۱۹ گونه زراعی بیشترین و استان­های پکتیا و نورستان با ۹ گونه کمترین غنای گونه­ای را داشتند. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون غلات، حبوبات، سبزیجات و گیاهان صنعتی به­ترتیب ۱۱/۱، ۵۳/۱، ۳۳/۱ و ۳۰/۱ و کمترین مقدار به ترتیب  ۰۶/۰، ۰۹/۰، ۰۳/۰ و ۰۱/۰ محاسبه شد. بیشترین شاخص یکنواختی غلات را استان نیمروز (۸۶/۰)، حبوبات را جوزجان و لغمان (۹۵/۰)، سبزیجات را خوست و لغمان (۹۹/۰) و گیاهان صنعتی را استان کندهار(۹۹/۰) دارند. در بررسی تنوع ژنتیکی و غنای گونه­ای، گندم با ۵۲ رقم(۳۰ رقم اصلاح شده و ۲۲ رقم بومی) بالاترین تعداد ارقام را در بین کلیه محصولات زراعی افغانستان دارد و استان هرات با ۲۷ رقم از بیشترین غنا برخوردار می­باشد. نتیجه­گیری: محصولات کشاورزی، استان­های مختلف افغانستان باتوجه به شرایط اقلیمی مختلف، دارای غنای گونه­ای متفاوتی بوده بعلاوه شاخص­های تنوع زیستی شانون و سیمپسون در اکثر استان­ها و برای محصولات کشاورزی پایین می­باشد. البته از نظر تنوع ژنتیکی گندم بیشترین تعداد ارقام را در بین کلیه محصولات زراعی داشت. بوم نظام های زراعی کشور افغانستان اغلب به روش های سنتی مدیریت می شوند و با توجه به شرایط اقتصادی فعلی این کشور کشاورزان ناچارند تولید را در نظام های کم نهاده پیش ببرند. تحت این شرایط تنوع زیستی و خدمات اکوسیستمی حاصل از آن می تواند جایگزین مناسبی برای نهاده های خارجی محسوب شود. بافته های این تحقیق با روشن کردن وضعیت تنوع گونه ای و ژنتیکی در کشور افغانستان قدم موثری در این راستا خواهد بود.

کلیدواژه ها:

شاخص شانون ، غنای گونه ای ، شاخص یکنواختی ، شرایط اقلیمی ، تنوع ژنتیکی