تحلیل آماری خطرپذیری مناطق ۱۱ و ۱۲ شهر تهران در برابر زلزله

علی رغم تلاشهای گسترده بسیاری که در جهان برای تعیین خطرات زمین لرزه ای انجام شده است هنوز امکان پیش بینی دقیق زمان و مکان زمین لرزه ها میسر نشده است. بررسی ها و مطالعات انجام شده حاکی از آن است که با توجه به اطلاعات قابل دسترس و آمار و احتمالات می توان آسیب پذیری مناطق مسکونی در حین رخداد زمین لرزه را پیش بینی و تدابیر لازم را اندیشید. در راستای این هدف با توجه به پژوهشهای کتابخانه ای و میدانی پرسشنامه ای تهیه شد و از طریق معادله کوکران ۳۲۲ پرسشنامه در مناطق ۱۱ و ۱۲ براساس جمعیت موجود توزیع شد. سپس با استفاده از تحلیلهایی مثل رگرسیون و روش T، کی دو و همبستگی از طریق نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری انجام شده است. نتایج تحلیلهای به عمل آمده حاکی از آن است که بین شاخصهای آسیب پذیری، قدمت ساختمان، تراکم، نوع مصالح و عرض معبر رابطه معنیدار وجود دارد و از نظر شاخص آسیب پذیری، منطقه ۱۲ بیش از منطقه ۱۱، در شاخص عرض معبر، منطقه ۱۲ کمتر از منطقه ۱۱ بوده و ۳/۸۱% از مساکن قرار گرفته در بافت متراکم در سطح آسیب پذیری زیاد قرار دارند. در ضمن برای طراحی نقشه ها و تحلیل فضایی نیز از نرم افزار Arc GIS استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

spatial analysis ، Vulnerability ، Compressed texture ، Central part ، Earthquake ، آسیب پذیری ، کلید واژه ها: زلزله (زمین لرزه) ، زلزله تهران ، مناطق ۱۱ و ۱۲ شهرداری تهران ، مخاطرات زلزله