بررسی فرایندهای فیزیولوژیک مغز و مقایسه ان با تجربیات بیماران بهبود یافته بعد از اسیب مغزی شدید با کما

مقدمه:مغز انسان یک عضو بسیار مهم از بدن انسان می باشد که در داخل جمجمه استخوانی با پرده ها و غشاهایی که نقش محافظ انرا دارند احاطه شده است . این عضو بسیار مهم تمام عملکرد و تفکر و رفتار ما را اداره میکند و به لحاظ فیزیولوژیک اهمیت ویژه ای دارد به نحوی که حتی خون و مواد غذایی و مواد شیمیایی محلول در آن برای ورود به این محفظه باید از سد خونی و مغزی عبور کنند که بدن برای ورود و خروج هر چیزی به این عضو مهم کنترل های ویژه ای را قرار داده است .در این قبیل حوادث مغز دچار تشنج می شود و برخی ضایعتی که بر اثر حادثه به مغز ایجاد می شود غیر قابل بازگشت است ؛ اما در تجربه گران تجربیات نزدیک به مرگ با وجود آسیب های شدید این ضایعات دیده نمی شود.روش تحقیق: استفاده از کتب مرجع در پزشکی و فیزیو لوژی مغز و اعصاب و بررسی موارد تجربیات نزدیک به مرگ از لحاظ تجربی و با روشهای آزمایشگاهی.یافته ها: بر خلاف انتظار در تجربه کنندگان مورد بحث موارد زیر وجود ندارد .معمولا فرایند تشنج یک فرایند کوتاه مدت در طی چند ثانیه تا چند دقیقه عمدتا در بیشتر موارد می باشد اما در تجربه گران حالت احساس خروج از بدن و دیگر تجربیات بسیار طولانی است. در طی تشنج حافظه تشکیل نمیشود اما در تجربه گران حافظه عملکردی حتی بیشتر از حالت طبیعی دارد. فرایند های هدفدار و برنامه ریزی شده و چند مرحله ای امکان انجام و اتفاق آن در طی تشنج وجود ندارد اما فکر و عملکردهای ذهنی افراد تجره گر کاملا طبیعی است.نتیجه : حالات ذهنی و تجربیات تجربه گران تجربیات نزدیک به مرگ به هیچ عنوان با کسانی که دچار آسیب مغزی می شوند قابل مقایسه نیست.

کلیدواژه ها:

آسیب مغزی ، تشنج ، تجربه نزدیک به مرگ