بررسی تاثیر ذهن آگاهی بر تاب آوری : نقش تعدیل گر پشیمانی کارراهه (مورد مطالعه : دانشگاه علوم پزشکی بابل)

اهداف: با توجه به تغییرات روحی و روش زندگی بازنشستگان، غنی سازی فرایند روانی و اجتماعی و ارتقای بهداشت روانی در دوران بازنشستگی ارزشمند است . ویژگی های شخصیتی بازنشستگان از جمله ذهن آگاهی بر احساسات، ادراکات و رفتارهای آنان تاثیرگذار است. ذهن آگاهی به رشد سه کیفیت یعنی خودداری از قضاوت، آگاهی هدفمند و تمرکز بر لحظه ی کنونی در توجه فرد تاکید می کند. ذهن آگاهی و پشیمانی کارراهه از متغیرهایی هستند که در پیش بینی تاب آوری افراد موثر هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ذهن آگاهی بر تاب آوری با نقش تعدیلگر پشیمانی کارراهه است . روش مطالعه: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی ، از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی _پیمایشی از نوع همبستگی است . برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه استاندارد استفاده شده است . جامعه آماری پژوهش ، شامل بازنشستگان کادر بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی بابل با حجم نمونه ۲۹۲ نفر، که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت تجزیه وتحلیل یافته ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزار پی ال اس استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد ذهن آگاهی تاثیر مثبت و معناداری بر تاب آوری دارد، اما پشیمانی کارراهه ، رابطه ی بین متغیرهای ذهن آگاهی و تاب آوری را تعدیل نمی کند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه به افزایش دانش ما در مورد نقش ذهن آگاهی بر بر تاب آوری کمک می کند. ذهن آگاهی می تواند مکانیسمی ایجاد کند که تاب آوری بازنشستگان را در مسائل مختلف بعد از بازنشستگی افزایش دهد. با توجه به یافته های پژوهش ، توجه به مولفه های ذهن آگاهی توسط سیاستگذاران بخش سلامت و برنامه ریزان بهداشت شغلی می تواند موجب ارتقا سطح تاب آوری در بازنشستگان شود.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، تاب آوری ، پشیمانی کارراهه ، بازنشستگان