برآورد توزیع مکانی برخی ویژگی های هیدرولیکی خاک با استفاده از روش هایزمین آماری کریجینگ و کوکریجینگ

این پژوهش بر روی تعداد ۱۰۱ نمونه خاک از اراضی مناطق مختلف استان اصفهان، با هدف ارزیابی و مقایسه دو روش زمین آماری کریجینگ و کوکریجینگ، در برآورد میزان رطوبت خاک در نقاط ظرفیت زراعی (FC) و پژمردگی دائم گیاه (PWP) انجام شد. میزان دقت مقادیر برآورد شده این متغیرها به کمک معیارهای آماری ضرایب تعیین (R۲)، میانگین انحراف خطا (MBE) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) محاسبه گردید. بر اساس نتایج آنالیز زمین آماری، در مورد تمام ویژگی های اندازه گیری شده، مدل کروی بیشترین انطباق را با نیم تغییر نماهای تجربی محاسبه شده داشت. همچنین تمامی متغیرها از ساختار مکانی قوی برخوردار بودند. بر اساس نتایج، چگالی ظاهری خاک کمترین شعاع تاثیر (۳۳/۷ کیلومتر) و درصد شن بیشترین شعاع تاثیر (۷۱/۱ کیلومتر) را داشتند. با توجه به نتایج مقایسات آماری، روش کریجینگ از دقت بالاتری در برآورد نقاط FC و PWP نسبت به روش کوکریجینگ برخوردار بود. مقادیر اندازه گیری شده و برآورد شده FC و PWP در روش کریجینگ از همخوانی بالاتری نسبت به روش کوکریجینگ برخوردار بودند. مقادیر ضرایب تعیین (R۲) برای مقادیر FC در روش های کریجینگ، کوکریجینگ (داده کمکی رس) و کوکریجینگ (داده کمکی سیلت)به ترتیب معادل ۰/۶۶۱، ۶۱۶۵/ ۰ و ۰/۶۰۴۲ و برای مقادیر PWP به ترتیب ۰/۶۷۵۷، ۰/۶۶۷۹ و ۰/۶۷۰۷ بود.

کلیدواژه ها:

تغییرنما ، ظرفیت زراعی ، نرم افزار +GS ، نقطه پژمردگی دائم گیاه