تاثیر آموزش رسمی و غیر رسمی در اثر بخشی و ارتقاء عملکرد مدارس ابتدایی

مدرسه مهمترین واحد اجتماعی رسمی ، تخصصی است . رشد و تربیت افراد به عواملی همچون خانواده، جامعه ، مذهب و دوستان بستگی دارد. ولی هیچ کدام از آن ها برای تربیت محض ایجاد نشده اند. مدرسه تنها جایی است که هدف آن تنها تریبت است . معلمین و مدیران آن آموزش تخصصی مهارت های تعلیم و تربیت را آموخته اند تا دانش آموزان را تربیت کنند. در مدرسه تمامی عناصر و اجزای تشکیل دهنده از مدیر تا عوامل فیزیکی بر تربیت و رشد شخصیتی دانش آموز ان اثر انکارناپذیری دارند. که به سرعت تعاملی ارتباط متقابل بین آنها و شاگرد ایجاد می شود که محصول نهایی آن شخصیت خاص دانش آموزی است که در آن سیستم تربیتی پرورش می یابد. درگذشته تصور می شد مدرسه تنها جای خواندن و نوشتن و کسب نمره است و تنها وظیفه معلم انتقال دانش و معلومات به دانش آموزان است . ولی امروزه در سیستم های نوین علمی تعلیم و تربیت ، مدرسه را محل پرورش تمامی ابعاد شخصیت دانش آموزان در جنبه های بدنی ، عقلی ، اخلاقی ، عاطفی ، اجتماعی ، هنری و حرفه ای می دانند. از سوی دیگر انتظار می رود مدرسه نقایص تربیتی ، عوامل دیگر تربیتی یعنی خانواده، جامعه ، رسانه و همسالان را جبران کند و با آمدن کودک به مدرسه نقش تربیتی خانه به مدرسه منتقل می شود. در مقاله حاضر که با روش توصیفی - تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است ، قصد داریم به بررسی تاثیر آموزش رسمی و غیررسمی در اثربخشی و ارتقاء عملکرد مدارس ابتدایی بپردازیم . نتایج نشان داد که ابتدا باید تربیت غیررسمی را که از خانواده شروع می شود در فرزندانمان تقویت کنیم و با فعالیت های فوق برنامه ، سعی در رشد و تربیت بیشتر افراد کنیم . سپس با تربیت رسمی که از مدارس شروع می شود سعی در پیاده کردن برنامه های تربیتی گردانیم . زیرا هدف عمده پرورش همه جانبه فردی می باشد و در مدارس باید همه برنامه ها و فعالیت ها به گونه ای تدارک دیده شوند که در جهت اهداف پرورشی باشند و در این میان آموزش مهمترین ابزار آن است . چه در تربیت رسمی و چه در تربیت غیر رسمی ، هدف اصلی رشد همه جانبه شخصیت پرورش یابندگان است .

کلیدواژه ها:

آموزش رسمی ، آموزش غیررسمی ، اثربخشی ، عملکرد ، مدارس .