اثربخشی آموزش مهارت های زندگی در محیط کار بر توانمندی سازی معلمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی در محیط کار بر افزایش توانمندی سازی معلمان مقطع ابتدایی شهر دیلم بوده است . این پژوهش به روش تحقیق نیمه تجربی و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و آرایش تصادفی در مورد آزمودنی ها انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر دیلم در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بعد از آن به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه تحت شرایط یکسان با استفاده از پرسشنامه توانمندسازی اشپریتزر (۲۰۰۷) به عنوان پیش آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. سپس آزمودنی های گروه آزمایش در ۱۲ جلسه تحت آموزش گروهی مهارتهای زندگی قرار گرفتند؛ اما گروه گواه، آموزشی دریافت ننمود. در پایان آموزش نیز از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که مداخله ی آزمایشی در مرحله ی پس آزمون، موجب تاثیر معنی دار (۰۰۱/۰P< ، ۲۳۵/۲۹(F= در نمرات توانمندسازی شده است . به طور کلی ، یافته ها نشان دهنده تاثیر مثبت مداخله آزمایشی بر متغیر توانمندسازی و مولفه های آن (احساس معنی داری در شغل ، احساس قابلیت جذب شوکها در شغل ، احساس داشتن حق انتخاب، احساس موثر بودن ) بوده است و بین میانگین نمرات پس آزمون گروههای آزمایشی و کنترل تفاوت معنی دار بدست آمد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مهارت های زندگی ، محیط کار ، توانمندی سازی ، معلمان