اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر پیوستگی روانشناختی دانش آموزان تک سرپرست

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر پیوستگی روانشناختی در دانش آموزان تک سرپرست بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر تک سرپرست دوره دوم متوسطه کمیته امداد شهر بجنورد در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه پیوستگی روانی (آنتونوسکی، ۱۹۹۳) در پیش آزمون، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش تنظیم هیجانی را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار دارند. به منظور توصیف داده های این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی مانند میانگین و واریانس و برای تحلیل از شاخص های آمار استنباطی مانند تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تنظیم هیجانی به طور معناداری منجر به افزایش پیوستگی روانی در دانش آموزان دختر تک سرپرست شد. در نتیجه می توان گفت آموزش تنظیم هیجانی رویکرد مناسبی جهت بهبود پیوستگی روانی در دانش آموزان دختر تک سرپرست می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش تنظیم هیجانی ، پیوستگی روانشناختی ، دانش آموزان تک سرپرست